Dit boekje wil duidelijk maken wat de wortels zijn van de Stichting M.C. van Beek. Mejuffrouw M.C. van Beek of ‘tante Mien’ begon in 1951 een christelijk pension aan de P.C. Hooftlaan in Zeist. Dit pension zou ze begin jaren zestig van de vorige eeuw omvormen tot een beschermende woonvorm. De bewoners leefden in een gewone woonwijk en haar opvang was gericht op rehabilitatie. Tante Mien keek wat mensen aankonden en sprak hen daarop aan. Met deze aanpak was ze haar tijd ver vooruit. Toen ze overleed, kon het werk niet worden voortgezet. Het was teveel verweven met het leven van deze unieke vrouw. Uit haar werk is de Stichting M.C. van Beek voortgekomen, een fonds dat (christelijke) projecten steunt die gericht zijn op huisvesting in een maatschappelijk omgeving van mensen met psychosociale en psychiatrische problematiek.
Al die jaren en al die mensen zijn niet in een paar pagina’s vast te leggen. Het gaat in dit boekje (59 pagina’s) om een impressie. Er is gekozen voor een opzet waarin informatieve hoofdstukken worden afgewisseld met interviews met mensen die het werk van tante Mien van dichtbij hebben meegemaakt. Daarin komt tante Mien als persoon tot leven, evenals haar werkwijze.